BABAMA…
Uzar gider günler
sensizlik baþka bir zaman
geçmeyen, bitmeyen, bilinmeyen
bir þey gibi…
Toplarým bütün yaþanmýþlarý
geride kalan sensiz günler
eksiltir, beni, bizi, sensizliði…
Zordur geri dönülmeyen yolculuðunda
çaresizce bekler gibi
özlemin, sesin, çaðrýþlarýn
gelir yankýlanýr kulaklarýmda dün gibi…
Sensizlik yalýnayak yürümek gibi
aydýnlýksýz bütün odalar
dargýndýr ellerim eþyalarýna
dokunamaz, süremez, kýyamaz artýk.
gittiðinden beri, geride kapanmayan bir kapý, bir penceresin artýk.
Hergün açýlýyor yokluðunun kapýsý
gözlerinden ýþýldayan o masmavi rengin
hayalimde veya gerçekte,
güneþ gibidir karanlýðýmda
hayatý sorar ölüme
yokluðun sýçrar her yanýma
sensizlik çok zor olsada
seni düþündükçe
bitmeyen bir umutla
yeniden doðuyorsun, yeþeriyorsun içimde Babacýðým…
Nurten Ýyem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.