Sol Yanım Hükümsüzdür Artık

’’Yalnýzlýk hüküm/süzdür artýk. ’’

Sevdim iþte seni
Ötesi berisi yok
Sevmeseydim
Böyle kanar mýydým sana

Akrep kanayan yaramý kaþýdýkça
Yelkovan daha da acýtýyor canýmý
Kan kaybýndan
Kelimelerim yorgun düþüyor

Ayaðýma baðladýðýn aþk prangasý
Bileðimde ki býçak yarasýndan sýzý/yor
Güneþin pusunda kalan gecenin
Lal karasý çýkmazlarýnda
Eflatun bir uçurumdan düþ/tün

Sende kaybettiðim kendimi
Yalnýzlýðýn keman konçertosunda buldum
Ritmi bozuk seslerin
Çarpýk gülüþlerin
Saðýrlýðýnda kaldým

Sus/talý dilinle
Kalbime attýðýn
Her býçak darbesinde
Þizofren benliðim kanýyor

Eklem yerlerinden kýrýk bir aþk
Ve kundaklanmýþ bir kalp
Geriye kalan
Kimliksiz cinayetim de
Kim/din sen

Piç bir son/bahar da
Kaskatý bir cesettim
Her yer çürümüþ sen kokan

Ýðfal edilmiþ duygularým buz tuttu
Damaðýmda ki ayrýlýðý emiyorum
Gýrtlaðýmda ihanet acýsý
Ve sonra sen kusuyorum

Gece yalnýzlýk iþgalinde
Ve ben sana sus/uyorum
Sol yanýmdan sana
Küfürler taþýyorum

Gözlerimin kahvesinde düþ/tün
Ve öldün...
Sosyal Medyada Paylaşın: