NİSANA AZ KALA...

NÝSANA AZ KALA.....

duldamýzda rüzgar
en az üç metre salýnýr
amansýz bir zamanda esen bir yelde...

mýsralar keskin uçlu uçurum
ha desek düþecek kanadý yeni çýkmýþ martýlar
kýrýlmýþ kalemden dökülürken kömürden kelimeler...

siyahtý... zifirisi içine iþlemiþ gece
ayý saklayan mor bulut
göðsümüzde kabaran karlý daðlar
suskunluðun gebeliðindeydi gök
kerpiç evlerde bir yosun kokusu
derin bir yeþil hasretti özlem...

pusu kurulmuþ vuslatýn yollarýnda üç beþ güvercin
bir bekleyiþtir her dem açacak güneþ
ki bu yüzden biraz uykusuz
en çokta bir bekleyiþ yelkovaný aðýrdan gezdirir
bu yüzden biraz matematik
biraz da mevsimler zor gelir hep bu yüzden saçlarýma
mesala kýþtan kalmýþ gibi olurken saçlarým...

her mevsimde düþmüþken içime bu üþümeler
perdeler kar beyazý, temiz biraz buzlu anýlar
saçlarýn güneþten salýnan IÞIKtý sanki düþlerimde...

ellerimde iki karanfil gözlerimde o parlak yýldýz
boynum olduðun yere dönük mahsun
kafamda binbir geceden kalma masallar "ku<zeyi" gösteriyordu...

nasýrlý satýrlarda sen
sözlere kapalý bir iklim olurken dudaklarým
rüzgar soluðumda susuyordu
dallarý sallayan rüyan tüm serçeleri konduruyordu
kuruyan yapraklarýn göðermek isteyen tomurcuklarýnda...

Ve gece çöktükçe çöküyordu
kara bir mevsimin özlem güncesinde
iþte bu yüzden hiç koklamadým henüz açmak üzere olan nis/aný...



Sosyal Medyada Paylaşın: