bir kemanın gözyaşı çağrısı
sisli suskun yüzüm
hüzün kokulu bir meltem havada.
kitaplarda ikircik karmaþa...
çocukluðumun dumanlý dað etekleri
ömrün dikenli telleri.
gonca gül dikenleri…
pek ahþap pek virane yapým
yýllarýn yorgunluðu sývalý yüzüme
esrik lambalar gölgesiyim…
nerde masmavi yaptýðým katran denizler?
nerde koynunuzda avarelikler?
ay ýþýðýna küsmüþ sokak çocuklarý gibiyim
kalbimdeki kemanýn gözyaþý çaðrýsý
kör adamlara haykýrýyorum aþký...
artýk gülümsetmiyor ateþ böcekleri.
düþüncelerimle boðduðum aklýmý.
istemem akan çavlanlarýn ýþýklý gürültüsünü.
istemem kaldýrým taþlarýnda rüzgar uðultusunu.
ellerime konmasýn uður böcekleri.
kovuyorum aklýmdan
bazý bazý hayallerin gerçekleþtiðini...
þimdi avcumda þavký kederli yüzünüzün.
iki damla gözyaþýnýz terliyor ellerimde.
kaçamak bakýþlarýnýz
ürkek bir ceylan süzülüþünde.
dilimde apacý sessizlikler
ellerimi öpüyorum...
Hidayet DAL/Can Sokaðý Lambalarý
01.02.00/Düzenleme:12.09.07
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.