bu gün gel olur mu
çok özledim...
köhne kasaba evim ocaðým þenlensin
içim titresin sevinçten gözlerim delirsin gel ne olursun...
sensizliðe batýp
ýslanmýþ kirpiklerime güneþ doðsun
yollarýna baka kalmýþ gözlerim yerinden çýksýn...
solmuþ yanaklarýma bahar gelsin
yüzümde yedi veren güller gonca versin dal dal...
kaç bahar yaz hasreti yüz edip bekledim
insafsýz mýsralarýn gölgesine iðreti ömürler tutuþturup...
her mevsimi bahar bilip kaç ömür yeþerdim
yarýnlar çürüttüm dün gibi toprak kokusuna biat ederek
bekledim...
bu gün gel nolursun
bu gün...
göz kapaklarýmý acýtmadan aðlayamýyorum
kül rengi yanaklarýma deðmeden keder
kirpiklerimi terketmeden buz kesilmiþ damlalar
yedi renkli gök kuþaðý umut kaybolmadan göðüm kararmadan
gel ne olursun...
kabuk baðlamýþ yaralarýmý özlemin kanatmadan
sol yanýma hain sýzý çökmeden gün gibi güneþ gibi gel...
avluda koca çýnar bir daha yapraklarýný dökmeden
kasabalý çocuklarýn yüzündeki bayramlýk sevinçler tükenmeden
özlemlerim þiir þiir kanamadan
bir bardak çayýn sýcaðý geçmeden buðusu üstündeyken
kasabanýn sokaklarýna saðnak olup yaðmadan gel ne olursun...
gel
bu sabahta kumsaldan ölü yýldýzlarý toplamadan
gel artýk ne olur yýldýzlar ölmeden...
aminlerim tükenip avuçlarým kapanmadan gel ne olursun...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.