tuhaf bir teslimiyet
baþsýz gövde yada ölüm gibi sana susmak
gassal elinde meyyit misali
susup sen sadece sen olmak soðuyup taþ kesilipte
eyvallah...
sensizliðe uyanacaksam bilki ölürüm
seni seviyorum son nefesimi verip öldüðüm anda bile susmuyorum...
sen göllerinde yüzüyor
sevinçlerim sol yanýdaki bir avuç çukurda gýrtlaðýna kadar
içimde ben kadar çoðaldýkca sen
ve ben direndikce hayata
düþlerimden sökülüp sevinçler
otað kuruyor þölen yeri oluyorda sol yaným...
kasaba sus kesilmiþ ölüm kol geziyor
ebelerin gözü açýk çocuklar kör
koca çýnar gölgesinde bir avuç sus var...
göksunun göðsüne çivilenmiþ
kara bulutlara inat bir tutam yakamozdan arta kalan hiç olmuþ sevinç...
karanlýða gömülmüþ bir ben
yaðmur sonrasý kalýn perdeler ardýnda sevinçleri yüzünden sökülmüþ
pencerenin pervazýna yaslanmýþ pembe begonyalar gibi solmuþ yüz
umudu yitirmiþ feri sönmüþ bir çift göz ....
camda kalan
belli belirsiz bir iz yaðmur lekesi...
yýðýlýp kalýyorum her sokkak baþýnda
yokluðun çökünce gözlerimdeki tüllenen çividi mavi umuda
adýný andýkca çoðalýyorum her köþe baþýnda
sen bekleyen bir ben oluyorumda...
susuþum sen
hep sen susuyorum seni ölümüne seviyorumya...
gözlerimi sana son kez
sýmsýký yumup isli mum alevi gibi son kez titreyip sönerek susuyorum...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.