iki travestiyi ezberlemiþti artýk ekip otosu
arkalarýndan yürümedim, karþýya geçtim
nikotindi tüm alfabesiyle ciðerlerime dolan o an
tövbe euzu çekiyordu yerde pestili çýkmýþ bira kutusu
yanýnda selamet bir slim sigara paketi
taze öpüþmelerden dönüyordum yalnýzlýðýn
biraz asit, çokça klorluydu 4 e 3 resimlerde
yakýþýklý çehresiyle kollarýmdan tutmuþtu, oturduk
bir demlik çayý bitirmiþtik yalnýz
uzamadým hiç, uzamak yarýþmazdý bana
küçüldükçe altlarýndan bakýndým her bir sarhoþun
saçmalamak istediðim yerde boþtu her bir bank
yalnýz itin önüydü, öyle derdi muhterem
hep bir sýkýntý, sanki ekip benim için dolaþýyordu
oysa uzak deðildim kýrmýzý ýþýklar içinde
mavi ateþler çakmaða
þehir aheste kaybolan bir deli gözlerden, gök uzak
göðün çilleri yýldýzlar pek gömülü sonsuzluða
ufaktan adý murat konmuþ bir þair arkadaþ sayýklýyor
ben bu þehrin hiçbir kaldýrýmýnda oturmadan sevdim o þiiri
dedi ki, belki çocuklarýmýz olur ileride, bana benzerlerse þair
sana benzerlerse þiir olurlar, taksi beklemeden kaçtým
gardolap menteþi yaðlanmalýydý, taksiye zaten binmezdim
korna seslerinde yoðururken hüzün hamurunu
açýldý lambalarý evlerin, soyundu kombilerin dem meselesi
hiç unutamayacaðý bir kül býraktým bankýn ekvatoruna
ur meselesine geçmiþtik, oryantalist aþaðýntýlarýnýn göbeklerinde
taþ býrakýlmýþ bir sayýndý edep, çAy ah çekti dumanýyla
görmedim, seveceðini bildiðim hikayeler anlattým aðaçlara
sen yeþili en çok bok böceðinde sevmiþtin
travestilerin ikisi de kýkýrdayýp uzaklaþýrken, itler uludu
sayýn artýk kafasýný kaldýrmýyordu, bank soðuktu
göremeyeceðin kan liriklerinde, fitilini düþürüp
üfledim tam da orta deliðinden o arsýz gölgenin
16 ya 9 çýkýyordu artýk tansiyonumuz ekranlarda
ince bir don ve pazar malý sevincinde kuduz iken
sýrtlanlarý aþmýþ leþ seviciliðinde ekmek banýp
yürek tasýnda fiyakalý huzursuzluklar kýrýþtý birden
ayaklarým,
yorgun dünyaya baþ kaldýrmýþ ufaklýklarla
binlerce saç kýran filmler bitti.
ben bittim, yeni bir havadis yoktu yurt da ve cihan da
illa ki terörist olmaya can atýyordu umut
vurulurken izledim kendimi
abim gecenin ikisinde televizyonun fiþini çekmeden yattý
abim pencereden baktý dýþarý, beni görür gibi oldu
filinta gibiydi, elleri ise bir orospu eli
defalarca baðrýný açýp gösterdi ormana
uzatamayacaðým kadar yakýndým diþlerimle
çiðnedim abimi annemin rahminde
ve ikimiz beraber düþtük.
küçük bir çünküydük, onun küçük bir çükü dahi yokken
lanetli sayýlan ellerin pembeliðini eritenler
hayalleri imalat fazlasý diye çok uzaklara yolladýlar
anneme kýzdým
yumurtanýn aký düþtü
sarýsýný alýp sürdüm kafama.
açtým
þehir uyumuþtu
bank artýk yalnýz bir sahil
kýskandým yapma saçlarýný translarýn
ekran karartýlmýþtý
insan kendisine kýzarken nasýl da cesurdu
ve menfaat uðruna hiç olmayacaklar yapýlýrken
..