Kelime Oyunu

mustafa abi! o kadýn bugün gitti
kadýn! yok adýn bu gün gitti
böyle oyunlar yapsaydým belki gitmezdi
yapmadým, gitti…

önce güneþ doðdu
ardýndan biraz yükseldi
gökyüzü yerli yerindeydi
donuk bir mutfaðýn içine girdim
çaydanlýk, çekmece ve diðerleri yerli yerindeydi
ekmek aldým, fýrýncý ekmeði bir kaðýda sardý
kapkara fýrýn yerli yerindeydi
ateþin önünde bir adam sýcaktan daðýlýyordu
ama adam yine de yerli yerindeydi
bacalardan koyu gri dumanlar yükseliyordu
kýþ ve evler yerli yerindeydi
kýrmýzý bir otobüs mavi bir duraðýn önünde durdu
baktým bütün renkler yerli yerindeydi
öðlene doðru biraz kar yaðdý, sonra durdu, sonra yeniden yaðdý
mevsimler yerli yerindeydi
perdeyi açtým, dýþarý baktým
bembeyaz çocuklar bembeyaz bir oyun oynuyorlardý
çocuk olmak yerli yerindeydi

mustafa abi! birden bir arkadaþým öldü
aðladým, bütün acýlar sanki yer deðiþtirdi
bir boz ayý þöyle bir silkelendi
üzerinden soðuk su damlalarýný düþürdü
bir keklik çalýlýktan çýkmaya cesaret etti
hýzlý çekimde bir iki adým ileri sekti
bir kedi avýndan gizlenirken taþ kesildi


birden bir arkadaþým daha öldü mustafa abi
sonra bir daha, bir daha
bütün arkadaþlarým bir sýrayý takip ederek öldü
ölümü kabullenmek yerli yerindeydi

abi! o kadýn bugün gitti
kadýn! yok adýn bu gün gitti
kelime oyunlarý yapsaydým gitmezdi
yapmadým... belki de ondan gitti
sýradan bir doða olayý gibi gitti
arkasýndan bakmak yerli yerindeydi

Sosyal Medyada Paylaşın: