Sen içimin öksüz kalanlarýna bestelenmeden uyumak istedim
olmadý
savaþlara bulaþmýþ bir sessizliðe fýsýldýyordum bütün kelimeleri
yol haritamýzdan kaldýrýlmýþlar gibiydi
üç ayaklý sandalyede ütüsü bozulmuþ deli gömleðine dönüþmüþtüm
gül tablasýna yarým söndürülmüþ sigaraya
daha hiç giyilmemiþ çýplaklýða
ve daha fazla azýnlýkta kalmalýydým bu odada
ben hiç kitap yazmamýþtým yani yeltenmemiþtim bu suça
yine de yýrtýlan sayfalara dönüþüyordum sensizliðe dokundukça
kim kükreyecekti gençliðime sen yokken
pençeleri sökülmüþ duvarlar diliyordum karanlýktan
gölgelerini düþürmüþ bir anne misali soðuk ve þefkatsizdiler
suyun bile serinliðine dair bir jargonu olmalýydý
sürahi ve bardaða mahkum kalmýþlýðýnda sessizken
ve ben daha içememiþken, sen yokken
bir bebeðin uykusuna ortak olmak mýydý bu yok oluþ
sorular, sorular, sorular
kimse bu boþ meydan kokusuna boynumda aldýrýþ etmeyecekti
sükuta tünemiþ güvercinler bile gökyüzünü ret ediyordu bu odada
bize ait pencereleri kýrdým göçmen mahallelerinde
þehre yabancý kavuþmalarýmýzý öldürdüm, sisli bir yýkýmdý beklemek
ve sana katil kalmýþlýðýmýn cinnetine dönüþmüþ zamaný unuttum
yine o pencerelerin kuytusunda iki büklüm olmuþ bir kelimeye dönüþmek
tüm kesiklere sevecen, tüm puntolara resimsiz
çamurlu bir yaðmur damlasý kadar kaybolmuþ, ömrümüzden çoðalarak
seni etnik bir hücrede sevdim ve aþkýmýzý yedi kýtaya bölsem de
olmadý
zihnimde bize ayrýlan her köþe iþgal edildi
aðaçlarýn kavuklarý, maðaralar, çiçek polenleri, okyanus dipleri
bu oda ve hayaline yankýlanan dar bir koridor
oysa ki sahipsiz bir inanç gibiydik biz,
baþkalarýnýn isyanýna her lehçede panzehir olan
gökyüzüne eksilen tüm renklerle sevdim bu hayal hikayesini
hayatlarýmýza dair haralarýn geceleriydi saçlarýna dokunmak
bugün dualarýmýz bile bir müminin heybesinde koþuyor bilinmezliðe
çünkü biz anlatamýyoruz bize ait olan bu sessizliði
çünkü sana biraz yaklaþsam küle dönüyor yanardaðlar
aþka inancýmý tamamlamýþým sana baðlanarak farkýnda olmadan
her beden gibi sonunu bekliyor bedenim
avuçlarým terliyor topraðý ve seni seviyorum
balkon gibi yarým bakýyorum çocuklara ve çocukluðuma
seni hatýrlamakla batýrýyorum daðlarýn arkasýndan güneþi
senin kadar anlamlandýramýyorum aldýðým bu nefesi
sen yokken, senin yokluðun beklemek gibi
beklentisiz hüzünlerin baðýmlýlýðýna dönüþmüþ bir yaþamak, beklemek gibi…
Sayýn Olgun Onura þiirime kattýðý renk ve emeði için çok teþekkür ederim
.