Sen Alıştırdın

Derin bir kuyuya baðýrmýþ gibi
Sesimin aksini duyuyorsun sanýyorum
Sen giderken...
Ama deðil;
Attýðýn taþý çýkarmaya çalýþýyoruz kuyudan yine bin kiþi...

Haykýrmak istemem
Belki birazýný karanlýðýn yutar diyedir,
Boþluðunu görüyorum dipsiz derinlikte,
Haykýrýyorum;
Kerpetenle sökerek suskunluklarý,
Bize de boþluðunda yer açmaya çalýþýyorum...

Onanmayan bir veda sahnesi
Konu; hep tanýdýk bildik bir kalabalýk...
Milyon defa oynansa da
Milyon defa kapanýyor perde
Arsýzca ...

Hýrçýnlýklara tepkisiz kalýþýn; kararsýzlýðýn,
Hatta kahkahanýn, saklanmak olduðunu artýk daha iyi anlýyorum,
Benziyoruz nihayet...
Yoksa sen de dayanamazsýn ’ana’ denilince
Bir babanýn yeþil bakýþýný grileþtirmezsin gün henüz doðmuþken.

’Sen de mi?’ deme bana ,
Ne farký var yaþadýklarýmýzýn,
Hepimiz ayný sahnedeydik yine
El salladýk,
Belki son kez
Belki milyon kez...
Vedalarý sen alýþtýrdýn bize..

Sosyal Medyada Paylaşın: