Duygusuzluk çukurunda sýkýþmýþ, boðulmuþken; Bu açan yapraklar, meyve mi verecek, Sevmelerin temeli bataklýða atýlmýþken; Adýna ’aþk’ dedikleri küçük bir velet, Batmadan bu yolda daha ne kadar yürüyecek.
Sevgisizlikten insan delirirken, ölürken; Yarýna kim sað, selametle erecek, Ýnsanlar bu olguyu halen oyun sanýrken; Kýrýlan kalpler ardýndan ki küçük bir çocuk, Bir daha nasýl sevecek, nasýl sevinecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.