Bize Yasak
I
Bize özgürlük yasak, bize gülmek,
bize güneþe sýrtýmýzý vermek!
Gezip görmek yasak bize!
Yeryüzünde tel örgüler, gökyüzünde barut kokusu!
Haykýrsam hapis, sussam kölelik!
Cayýr cayýr yanmakta kardeþlik.
Karanlýkta kömürden de kara; ateþin rengi.
Bize düþünmek yasak, bize düþlemek,
bize düþ içinde düþ görmek.
Yazýp çizmek yasak bize!
Bir tarafta kahpe pusu bir tarafta cellâtlar.
Söylesem cereyan yazsam teneþir!
Üçer beþer asýlmakta insanlýk!
Yeraltýnda kuþlardan da özgür; ölüler þehri.
Gör ki tüm cihana musallat bunca kahpe kýyýmlar.
Her yürek ayni hisle taþýyorken acýyý
Her vahþetin bir vatani var deðil.
Bu dünyaya zulüm yayan zalim
kendi zulmüne kurban gitmeli mutlak.
II
Oysa sen, aman, diyorsun, aman!
Kendi bencilliðinde bin yaþasýn her insan.
Zulme duyarsýz zalime kör,
her vahþette biraz daha kayýtsýz!
Ölüm yok mu her yaþamýn sonunda...
Kaldýr kafaný bir bak;
kimleri sokmakta simdi sana dokunmayan yýlanlar?
Neden kaçarsýn var gücünle gerçeklerden neden?
Sen görmesen de yaþanmayacak mý acýlar
ve sen görmedikçe daha bir azmayacak mý zulüm?
Seni de bulacaklar bir gün,
sana da gelecek sýra.
Senin yurdunu yuvaný gösterip sana,
Ýste diyecekler, iste bak!
Caninin canýnda duyacaksýn acýyý.
ve onlar gibi görmeye baþladýðýn gün,
birde bakacaksýn çocuklar aç,
Karda donmuþ bebek cesetleri.
www.gunayakturk.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.