Asın beni

Asýn beni meydanlýk bir yerde:
çarþý ortasýnda mesela...
Ýbreti alem için olsun, din adýna,
insanlýk namýna!
Din adýna vaazlar verilsin,
birbiri ardýna gelsin fetvalar.

Keskin bir satýr getirsin cellat,
birde Kur-an, el bassýn kitaba.
Döksün orta yere kanýný bir kafirin!
Satsýn kararmýþ benliðini,
yedi hurili bir cennet uðruna.

Tanrýlardan ateþ çalan bir yobaz olmalý:
tutuþturup attýðý için cehalet meþalesini
aydýn-lýðýn üstüne,
yanar durur karanlýk alevlerde
ateþe semah dönen canlar...

Yandýk!
Asýldýk!
Basýldýk mabetlerimizde.
Ne bahar ne mevsim dinledi cellat.
Kasdedilen bilgelik bu deðildi:
Biz, yaradaný sevmiþ olamayýz yobazdan ötürü!
Biz, yaradaný da eli kanlý bilmezdik:
Yaradanýn da mayasýyla oynamadýysa yaradýlan!

Asýn beni biraz da bu yüzden:
Kurþuna dizeceðim yoksa cehaleti,
Hak için hakk-ý yakanlarý,
mürekkebinde boðacaðým kalemimin...
Asýn beni biran önce!
Asýn!
Asýn yoksa kararacak ak nasýrý ellerimin!..

www.gunayakturk.com

Sosyal Medyada Paylaşın: