Bugüne dek hayatta, fi’lî/kavlî yaptýðým Mâlâyâni ne varsa; tövbe ettim, vazgeçtim. Bir iþin temelinde, yoksa Hakk’ýn rýzâsý Yarama merhem sürse; tövbe ettim, vazgeçtim.
Bâki’ye sýra gelmez, fânileri övmekten Ne tat aldým bilmem ki, þuna/buna sövmekten Usandým yeter artýk, soðuk demir dövmekten Isýttým koydum örse; tövbe ettim, vazgeçtim.
Gelmeli mi ilâ ki, mânevi bir iþâret? Yanlýþtan dönmek ise, ne güzel bir alâmet Beni itme kör nefsim, þüpheliyse ticâret? Kapayým deme parsa; tövbe ettim, vazgeçtim.
Gidilecek bir tek yol, o yolsa Hakk’ýn yolu Yeter artýk terk eyle, hem saðý hem de solu Ýçimiz fitne/fücur, kötülüklerle dolu Birisi kalbim yarsa; tövbe ettim, vazgeçtim.
Çok arzu etsem bile, olamadým sâlike (1) Ýhtiyaç vardýr elbet, her zaman bir sâ’ike (2) Kabir denen o yerde, ilgili melâike Bana sen kimsin derse; tövbe ettim, vazgeçtim…?
22/03/’13 Hanifi KARA
(1) Sâlik: Mürit (2) Sâ’ik: Götüren, sevk eden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.