Aşk Bir Fırtınaydı

Halbuki Aþk fýrtýnaydý
Seni,
Hiç ummadýðýn yerlere savuran,
Bir türlü dinmek bilmeyen,
Dinse bile þiddeti geçmeyen...

Hàl bu ki insanlarýn
Kimi okyanusun ortasýnda,
Gözyaþlarýyla boðar kendini
Kimi uçurumun kenarýnda,
Son adýmý atarken bile vardýr ümidi
Kimi çýðlýk çýðlýða,
Saðýrlara anlatýr derdini
Kimi yüreðine akýtýr,
Suskunluðun zehirini,
Içindekini öldürür kimseler görmeden.

Aþk bir fýrtýnaydý;
Ruhunu bedeninden alýp götüren...

[Sümeyya ERCAN]
Sosyal Medyada Paylaşın: