Kırık Gülümseme

an,
her þeyi içerirken hayal ne gereklidir
birçok kiþi ölü,
kafamýn içindeki adresten

titreyen, lades kemiðim deðil
gözkapaklarýmda kar aðýrlýðý
pencerede geveze kuþlar gökyüzünü anlatýrken

bir aðaç olmak isterdim, kendimi görme aðacý
kuþ oldum kondum kendi dalýma
hezaren çiçeði gibi soldum

daha çocukken de kendimi oynardým
okul köþelerinde yapayalnýz
omuz üstüne ben çiçeði

ve sonra sadece sessizlik oldum
düþer
g
i
b
i
dallarýmdan
gözlerim koptu



Sosyal Medyada Paylaşın: