Oldu mu ya arkadaþým? Böyle zamansýz býrakýp gitmek var mýydý? Sen demez miydin bana; “dost ile içilir bu içki” Peki þimdi ben kiminle kaldýracaðým kadehimi? Aslýnda kýrýldým sana; Ama mazeretini de kabul ettim. Seninde elinde deðil çünkü... Anlayamadýðým þey, Bu kadar acelen neydi? Yine bir tiyo almýþsýn besbelli... Gittiðin yer güzel olsa gerek. Gerçi senden önce gidenler bir haber vermedi; Ama sen iþini bilirsin, her zaman olduðu gibi... Orada ortamýný bulup ta bir masa ayarlarsan eðer; Benim içinde bir sandalye atýver. Bakarsýn, bir gün bende apar topar gelirim. Sen, beni yalnýz býraktýn ama, Ben,seni yalnýz býrakmayacaðým orada asla. Bu kadehi senin için kaldýrýyorum, Unutulmayan dostluða... Sakýn sanma ki bu bir veda, Sadece þimdilik elveda...
16.10.2003 Erman Ulusoy Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.