VEDA EDERKEN...

Hadi durma, git artýk,
Nasýl olsa, bir gün ayrýlacaktýk.
Soran olursa, çocukça bir hevesti dersin;
Gün gelir unutursun, gülüp de geçersin.
Yüzüme öyle sitemkâr bakma.
Býrak artýk ellerimi.
Ne olur aðlamasýn o gülen gözlerin,
Kolay mý sanýyorsun, bu benim için...
Lâkin, anlatamam ki sana hislerimi.
Oysa, bir ömür bile feda ederdim,
Senin yanýnda geçecek bir an için.
Daha çok gençsin, çok güzelsin,
Bir gün karþýna biri çýkar, onu seversin.
Benim gibi çulsuzu, hayýrsýzý ne yapacaksýn?
Býrak,sal ipini, çekip de gitsin.
Ýþte, tren de hareket etmekte zaten gardan;
Müsaade et, seni bir kere daha öpüp, trene bineyim.
Ne olursun sakýn aðlama.
El de sallama arkamdan.
Dedim ya sana, sen mutlu ol.
Ben, hayýrsýzýn, çulsuzun biriyim...

16.04.1989
Erman Ulusoy
Kýrklareli

Sosyal Medyada Paylaşın: