Baba Kokusu

gizli bir coðrafyanýn örtüsüydü bakýþlarýn
nemli gözlerine sinmiþ
hayatýn zulüm kokan yaþanmýþlýklarý
her adýmda ezip geçtiðin lanet kader
sürmüþtü içine zehirli kaný
daha kaç nefeste karardý ciðerlerin
umutsuzluk dumanýnda
giderken ellerini uzatmadan ecele
vedasý eksik kaldý sisli bakýþlarýnýn
boðulmuþken kimsesizliðin deryasýn da
hýçkýrýk düþer bundan böyle
her kelime arasýna



þimdi;
örtüp kokuþmuþ acýlarýn üstünü
bilindik korkular gömülsün topraða ki
dökülmesin olur olmaz vakitlerde
göz çukurumdan yaþlar


ruhu saran özlemin tarifi yokken
avucundan kayan ellerin
çýðlýðý ile irkilir ten


zaman kendini aþýnca baþlýyormuþ özlem
ben hiç bir zaman boyun eðmedim
hasreti boynumda taþýrken
kýrýk gülüþlerime sarýldým
titrerken üþüyen yaným


kim bilir her dert
her gönülde ne derin


ölümün adý saplanmýþken boðazýma
topraða verirken ömrümün baba kokusunu
suskun hýçkýrýklar da çoðalýyorum

s.ç
Sosyal Medyada Paylaşın: