Sığıntı Ömrün Goncası

Aslýn da zaman kaybetmiyorduk, zamanla kaybediyorduk
Yüreðimize düþen her þeyi ve herkesi
Ýtiþ kakýþtý hayat durmadan
Büyüdükçe öðrendik acýnýn mayasýný
Ve korkmadýk üzerimize yaðan acý yaðmurundan
Hesabýný soramadýðýmýz tek þey ölümdü yine zamansýz
Dönemedik ardýmýzda kalan puslu dün parçalarýna
Biliyorduk ki önümüzde yenilenir yaþam
Kirletmemek için bugünü



Sahi mutlu olunur muydu geçmiþle yaþamadan
Piþman olmadan yaþamayý da öðrenemedik
Yeþeremedi kuru dallarýmýz hataya adým atmadan



Yürüyemedik gök kuþaðýnýn altýndan
Yetemedik kendimiz kadar, baþkalarýna
Çünkü vefayý borç bildik, üzerimde aðýrlýðý durmadan
Bir tek cümle kuramadýk, umuda



Sýðýntýydý yüreðimiz de, avuçlarýmýza sýkýþmýþ
Ölümün karanlýðýyla karþý karþýya gelene dek
Dünya boþ bir çerçeveydi gözlerimizde
Her gününü doya doya yaþayamadýðýmýz



Seyrederken gök yüzünün renklerini
Kanadýna kýrýlmadan önce ki düþleri
Suya düþmüþ bir güvercin gibi
Yaþamýn farkýndalýðý düþer ömrün yazgýsýna
Suya yazýlýr dilindeki ezgileri



Umuda boy veremedik, ayrýlýklarýn enkazýndan
Yeþeremedi ömrün goncasý
Hüzün deryasýn da boðulmaktan
Ve doðamadýk aydýnlýk günlere
Ne yamansýn zalým dünya
Susup boyun büktük yine önünde

s.ç


Sosyal Medyada Paylaşın: