Bedbaht, bîhaber yaþar, Rabbin hazinesinden
Mal, sanýr sermayeyi; zamaný, aný bilmez.
Mucizeler yaðar da, topraðýn sinesinden
"Ol" diye emir veren, Yüce Sultan’ý bilmez.
Emrine âmâdedir, yiyecek, içeceði
Aklýna gelmez, heyhât! Gün gelip, göceceði
Gezer baðý, bahçeyi, bakar, görmez çiçeði
Lâle, nergis, papatya, gülü, reyhaný bilmez.
Edepsiz her sözünü, hep kine ekin eder
Allah’a isyan ile, gazabý yakîn eder
Her çene açtýðýnda, kýrk yalan sökün eder
Sorana, "dürüstüm" der, asla bühtâný bilmez!
Körelmiþse insanda, irâde denen silah
Baðlanýr basireti; iblis olur kalbe þah
Hevâyý ilah yapan, bir daha olmaz iflah
Günde beþ davet gelir, uyur, ezaný bilmez.
Sanma ki düz giden yol, her zaman düze çýkar
Her fânînin mevsimi, sonunda güze çýkar
Dünya denen þu handan, kabre insanlar akar
Bakar, gâfil mezara, gerçek hazâný bilmez.
Bakar, gâfil mezara, gerçek hazâný bilmez.
Mecit AKTÜRK