Ayrı Dünyalardan İki İnsan

Ayrý dünyalardan iki insan...
Buluþtular, iþte, ayný mekan.
Birini tanýmam, adý bilmem ne oðlu,
Diðerini bilirim, bizim komþuoðlu.

Kaderin cilvesi, bu avluyu buldular.
Teneþire yan yana, sýrt sýrta kondular.
Mahþeri kalabalýk, saf saf duruldu.
Ýki yabancý için namaza duruldu.

Ýmam seslendi, helallik verildi.
Komþuoðlu tamam ama, diðeri kimdi.
Düþününce insan mahzunlaþýyor.
Hiç tanýmadýðý ile bile helalleþiyor.

Yolculuk baþladý tekrar avludan.
Yer ayrýldý üstü yarý açýk arabadan.
Ýki insan yan yana, sýrt sýrta kondular.
Yavaþ yavaþ avludan ayrýldýlar.

Önde iki insan, sadece biri tanýdýk.
El üstündeler, arkada bir kalabalýk.
Ýki insan yanyana bir çukura kondular.
Arada sadece on santimlik bir duvar.

Kalabalýk az sonra yavaþça daðýldý.
Biri tanýdýk, iki insan baþbaþa kaldý.
Dönerken eve, kendi kendime sordum.
Acaba kim olacaktý benim daimi komþum.

(2007)

Ayhan Kibar


Sosyal Medyada Paylaşın: