BİR MASALIN SONU...!
Daha otuzundaydý,
onu farkettiðimde,
soðuk bir kýþ gecesi,
üsküdarda bir bankýn üzerine oturmuþ,
aðlamaktan küçülen gözleriyle kýzkulesine bakýyordu,
öylesine dalgýnki,
yanýna oturduðumun bile farkýna varmadý delikanlý,
Sessizce ayný bankýn üzerinde,
saatlerce beraber kýzkulesini seyrettik,
gece yarýsýný çoktan geçmiþti,
istanbul’da sanki bir ben,
birde kim olduðunu dahi bilmediðim delikanlý vardý sanki,
saatlerce beraber istanbul’un sessizliðini dinledik,
kýzkulesine sessizce içimizdeki dertleri döktük,
hava soðuktu,
yaþlý bedenim üþümüye baþlamýþtý,
vakit ayrýlýk vaktiydi,
kýzkulesine odaklanmýþ olan gözlerimi,
sessizce yanýmda oturan delikanlýya çevirip baktým,
soðuktan dudaklarý titriyordu,
gözleri kýpkýrmýzýydý,
sanki yüreðinde yanan yangýn gözlerine vurmuþta,
birazdan ateþler dýþarý çýkacakmýþcasýna kýzarmýþtý o küçücük gözleri,
saatlerce süren sessizliðimizi bozan ben oldum ve,
Neden bu saatte buradasýn çocuk diye sordum,
Gözlerini yine kýzkulesine çevirdi,
Üsküdar mezarým,
ha þu gördüðün kýzkulesi varya amca,
oda benim mezar taþým deyip,baþladý anlatmaya,
bizim delikanlý öyle birine vurulmuþ ki,
hikayesi ne mecnunu aratýr,
nede daðlar delen ferhatý,
bizim delikanlý sahte aþklarýn uzaðýnda,
gerçek bir sevdanýn çemberinden geçip,
sevdiði ve sevildiði kýzdan kendi hatalarýndan dolayý ayrý düþer.
o malum ayrýlýkta sonra,
hayata küser ve kendini üsküdara mahkum eder,
kýzda onu çok sevmiþtir,ve birgün dayanamaz geri döner,
ama geliþki ne geliþ,
kýz giderken bir çaresizlikle gider,
gelirken ne kadar çaresizlik varsa toplar gelir yanýnda,
kýz evlenmek üzeredir,
bizim delikanlýyý bu evliliðin olmayacaðýna dair ikna eder,
ve devam ederler hayatlarýna,
bizim delikanlý çekilir olur üsküdardan,
yarým yamalakta olsa hayatýný yaþamaya koyulur,
birgün delikanlýya sevgilisi haber verir,
niþanlandým ben diye,
dünya yýkýlýr baþýna,
barýþmak üzere olduðu hayata bir kez daha küser,
günlerce kimseyle konuþmaz,
ve kendini yine üsküdara hapseder...!
Saat kaçtý bilmiyorum,
ama güneþ doðmak üzereydi,
bütün ýsrarlarýma raðmen oturduðu bankýn üzerinden kaldýramadým,
vakit ayrýlýk vakti deyip,
yanýndan sessizce ayrýldým,
gözlerimden yaþlar akýyordu,
üç beþ adýmdan sonra dönüp kýzkulesine baktým,
gözümde artýk eskisi kadar anlamlý deðildi bunu anladým,
ve üsküdar yanýyordu görebildim,
bizim delikanlý elinde tuttuðu bir kaðýdý elime tutuþturmuþtu,
açýp okumakla okumamakla arasýnda gidip geliyordum,
adýmlarýmý hýzlandýrýp uzaklaþýnca iyice,
elimde duran kaðýdý açýp okudum,
’’ÜSKÜDARI MEZARIM,KIZKULESÝNÝ MEZAR TAÞIM YAPIP,GÝDÝYORDUN,
diye yazýlmýþ bir þiirdi kaðýtta yazýlan...!
Aradan günler geçti,
elimdeki gazetede manþet þuydu,
Üsküdarda bir genç sebebi belli olmayan bir þekilde ölü bulundu...!
YaLNýZKuRT...!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.