Bir Hastahane Günlüğü
uyuyamazsýn
canýn yanar
aklýna bin tane þey gelir
uyuyor mu?
beni mi düþünüyor?
yoksa baþkasýný mý?
saðlýðý nasýl?
mutlu mu?
gülünce gamzesi çýkýyor mu yine
ya da gülüyor mu bensiz?
hala çiçekleri seviyor mu?
dalýndan koparýlmasýný sevmezdi, dalýnda koklardý.
saçlarýný baþka renge boyatacak idi, nasýl oldu acaba!
sigaraya baþlamýþtý, hala içiyor mu?
ya da
evlenecekti...
evlendi mi?
mutlu mu o adamla?
ona da CAN diyor mu?
en çok gözlerime bakmayý severdi,
onunda gözlerine bakýyor mu?
saat gece yarýsýný geçti,
ona sarýlarak mý yatýyor?
çocuðu oldu mu acaba?
kýz ise ayný ona benziyordur...
en acýsý ne biliyormusunuz?
Üstü açýk mý yattý acaba?
Üþür,
hasta olur,
caný yanar.
dayanamam...
kýyamam.
Sanýrým unutamýyorum.
Kimse o olmuyor,
Kimi onun yerine katsam hep bir eksik,
ve o bir eksik
her þeyi bitiriyor.
sensin o eksik.
ben sensiz hep bir eksik.
Ö(z)lüyorum,
sona yaklaþtým bunu biliyorum,
dünya gözü ile bir kez daha görsem diyorum,
doktorlar kýzýyor,
hep seni yazýyorum duvarlara,
ama kalem vermiyorlar artýk, kaðýtta yok
bembeyaz duvarlara yazýyorum hayalimde adýný,
salak hemþireler, silemiyorlar,
bir de þu gömlekler.
annem ütüsüz giydirmezdi,
ütüden geçtim de, sýkýyor bu gömleker.
neyse,
sonra yazarým sana
doktor geldi
iðne yapacak yine,
seviyorum aslýnda iðneyi,
uyuyorum
ve
rüyamda sen geliyorsun.
Bir hastane günlüðü... Yazan : Ömer Eraslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.