Aðladým, çocukca, acý içinde, boðazýma düðümlendi, yutkundum, caným daha çok yandý...
Sonra, Günlerce uykusuz kalmamdan mý, alýþtýðýmdan mý, ya da ne bilim, yorulduðumdanmýdýr uyuya kalmýþým. Yok yok, sevinme, Rüyalarýmdaydýn yine. Ama bu sefer gitmiyordun, Ölmemiþtin, seni bu kýrýlasý ellerimle topraða vermemiþtim, Sabah uyanmýþým, Sen kahvaltý hazýrlýyorsun bana, Sonra bir bebek aðlamasý, Ýncecik bir ses, sen bana " aþkým kýzýmýz uyandý, ben kahvaltýyý hazýrlayana kadar bakarmýsýn?" dedin, ben þok içindeydim, tüm bunlarýn rüya olmamasý için dua ede ede kýzýmýzýn odasýna doðru koþar adým gittim, elim kapýnýn koluna titreye titreye gitti. odaya girdiðimde ayný hayalini kurduðumuz gibi pespembe bir oda, etraf da onlarca oyuncak ve beþiðinde kýzýmýz bana bakarak aðlýyor, sanki kucaðýna almam için yalvarýr gibi sesler çýkarmaya baþlýyordu. Yani hep hayal ettiðimiz gibi... Kýzýmýz kucaðýmda ben avutmaya çalýþýrken, daha doðrusu savaþýrken gözüm kapýya takýlýyor, sen elinde kahvaltý tabaklarý bizi izliyorsun. Bende yine her zamanki munzurluðumla sana " ne bakýyon kýz, çabuk ol diye çýkýþýyorum" Sen, gözlerin kocaman olmuþ, (þimdi düþünüyorum da sanki odayý o an gözlerin aydýnlatýyordu) sizi seviyorum be, canlarým benim deyip salona doðru gidiyordun. Sonra kýzým benim gözlüðümü yüzümden almaya çabalarken aðlamayý kesmiþ, ayný sen gibi gülüyor, acayip acayip sesler çýkarýyordu. Aradan beþ dakika geçmiþ, geçmemiþti ki sen seslendim, "Ailem, kahvaltý hazýr..."... ben salona, sofranýn baþýna gelince kýzýmýzý hemen sana verip ekmeðe ve yumurtaya saldýrýyorum... Sonra sen birden kýzýmýzý da alýp kapýya yöneliyorsun, beni çaðýrýyorlar, gitmem gerek diye, aðlýyorum, hýçkýrýklar boðazýma düðüm oluyor, GÝTME diyemiyorum, Senin aðzýndan çýkan sözleri ezberliyorum. "Biz seni çok seviyoruz aþkým, seni bekliyoruz, kýzýmda BABA gel diyor"
Sabah annem baþýmda aðlarken uyanýyorum, oðlum neyin var diyor, Yok bir þeyim annem, Hiç bir þeyim yok. O yok, Ben niye yaþýyorum deyip üstümü bile deðiþtimeden yanýna geldim aþkým. Topraðýn ýslak, Yaðmur yamadý ki bu gece, Aðladýn mý yoksa, Korktun mu gece karanlýktan, Bak geldim, Korkma aðlama, Kýzýmýz ve senin yanýna geldim, Artýk hiçbir güç ayýramayacak bizi. Özür dilerim annem, Özür dilerim babam, Neye yarar bilmiyorum ama özür dilerim, Ben onsuz yapamam. Hakkýnýzý helal edin...
Ýki gün sonra basýndan: Elinde bir çift pembe patik ve yüzük olan adam, sevdiðinin mezarýnýn baþýnda kafasýna tek el ateþ ederek intihar etti...
Yazan : Ömer ERASLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Eraslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.