Neydi seni benden alýp giden, neydi o engeller. Ben her þeyi göze almýþken neydi seni benden alýp götüren.
Nedir inancýný hayallerini yýkan. Bak þimdi bende yalnýzým. Aðlýyorum her aklýma geldiðinde, Býrak resimlerine bakarken aðlamayý ismini bile andýðýmda tutamýyorum kendimi. Ben daha fazla nasýl yaþarým bu acýyla bilmiyorum.
Sana kavuþmanýn heyecanýyla geldiðim o otogardan þimdi senden tamamen bir ömür ayrýlmanýn hüznüyle biniyorum istanbul otobüsüne; Ve hareket ederken otobüs beni senden alýp götürürken, Belki bir umut gelirsin sarýlýrsýn beni býrakma diye haykýrýrsýn diye bekledim, Ama ne gelen vardý nede giden, ben yine yapa yalnýzdým.
Þimdi ben gidiyorum. Senin aþkýnla hayallerinle eriyip yok olurcasýna gidiyorum artýk bu þehirden. Bir daha çýkmam karþýna inan, çýksamda bir gün tesadüf dayanamam yine aðlarým. Sen beni unutsan da ben seni bir ömür unutamam.
Erdem Zeytünlü Sosyal Medyada Paylaşın:
ERDEM ZEYTÜNLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.