Sen yoktun, sen yoktun biliyorum ayrýlýðýmýzýn ilk günü. Sadece ben ve acýlarýmýn içini kaplayan beni, sensizliðe mahkum eden o karanlýk gece, Sen yoktun sen yoktun biliyorum. Sanki karanlýk bir zindanda ellerim kelepçeli gelmek isteyip de gelemiyormuþum gibi Gelmek için can atýyorum ama beni senden uzaklaþtýran yaným izin vermiyor sana gelmemi Sen yoktun,sen yoktun biliyorum ayrýlýðýmýzýn ilk günü.
Sadece ben ve acýlarýmýn içini kaplayan ben,i sensizliðe mahkum eden o karanlýk gece Bir de yaðmur karýþtý acýlarýmýn içini kaplayan geceme; göz yaþlarýma eþlik edercesine Bir sen vardýn birde umutlarýmýz vardý hayallerimde. Þimdi ne sen varsýn ne de umutlarýmýz, hayal bile kuramýyorum artýk. Sana dair bir þey kuramýyorum artýk ne hayal ne de gerçek, Sen yoktun, sen yoktun biliyorum ayrýlýðýmýzýn ilk günü ve sen yoksun artýk. ERDEM ZEYTÜNLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERDEM ZEYTÜNLÜ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.