Umut hevanın sedasından değil, gönlün didarından ram eylemeli!

Halin insicamýnda demlenmeli
Arý bir iþtiyakla yanmak için bilenmeli, aczi yeti terk etmeli
Kul olmanýn bahtiyarlýðýna eriþmek için sinesini þikâyetten men ederek, dirilmeli
Nefesin sahibine iltica ederek her lahzanýn himmet ve rahmetiyle muhabbete aþkla eriþebilmeli

Beklenir yýllarca lakin gelmez
Umut içinde bekleyen gönül buðuz etmez, vicdaný geçit vermez
Sevginin niþaný yüreðe iþleyince, yeþeren düþler bir tebessümle sineye sürur zerke derse
Ömür biter, hazan ibret-i âlem için nazara yeter, umut son nefeste dahi maþuktan söz eder

Güzel söz, hangi gönle yakýþmaz
Aþk, kat a nefs –i emareyle barýþmaz, sevdasýndan kal edilemez
Heva ve hevesler muvazeneye gelmez, akýl ve irade azim siz vuslata gidemez, takat yetiþmez
Can çýkmadan huy çýkmaz derler, yanlýþ beyan ederler, Ruh ve irade nefse hükmetmelidir bilinmez

Vakýf deðildir canan derd-i gamýma
Aþikâr eyleyemediðim izanýma, sukutu tercih ettiren vicdanýna
Gam dile gelse ne olacak, gönül hakkýyla nasýl durulacak, sararan umut neþvemi bulacak
Hüzün saðanaðý nereye akacak, sinede sürur mu baþlayacak, çile nimet adýna ruhuma ceht
sunacak

Mustafa CÝLASUN


Sosyal Medyada Paylaşın: