Firkatin yüreğe hüzün zerk eden, bazen alıp götüren kederi!

Suzinak makamýndan tambur giriþini dinliyorum
Sessizliðin iklimine çekilerek düþlerimle makulleþiyor ve içimi çekiyorum
Ne kadar ah u zarým varsa, umut damlalarý sabrýmý zorlasa da, hiç ses etmiyorum
Sanki bir baþka mekân duygu daðlarýnýn arasýndayým, gözyaþlarýmý tutamýyorum

Sezai Karakoç geliyor aklýma, ne kadar imreniyorum
Nesir ve þiirlerini okurken, risalelerin zerk ettiði ibreti solurken irkiliyorum
Mehmet Akif’in kanaati, heva ve heves karþýsýnda ki edebi nezaketiyle yoðruluyorum
Said’i Nursi hazretlerinin yamalýklý yorganý ve tiryakisi olduðu çay ile cefaya feyz kattýðýna þaþýyorum

Âlimler ne eziyetler çekti, ilim için ceht etti
Derviþ ve arifler himmet ve hizmet adýna varlýklarýndan vazgeçip eriþti
Yolun istikameti belliydi, sevda kararmayan bir meþkti, aþk zaten en aziz þerefti
Neden ve niçin gerekçeli, akýl ve vicdan nitelikli, gönül ihsan ile mücehhez olmasý gerekirdi

Önyargýlardan yürekler arýnmalý, yeni sayfalar açýlmalý
Korkuyu gönülde barýndýrmaktan kurtulmalý, hesap adýna hakla barýþýk olunmalý
Ne kadar kayýtsýz katýlýrsak, hassasiyeti býrakýrsak, ibadet adet üzre olur, ihyasý boþtur
Aklýn ve izanýn ihtiyacý olan bilgi ve basiret zaruret olmalý, kul, nefsi esaretten kurtulmalý

Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: