Uzaklar, tuzaklar,yasaklar
hayallere kýskaçlar…
süratle hüzne vardý sincaplar
daldan dala sýçrayamadýlar
ezildi karýncalar
üzerilerine yük üzerine yük bindirenlerce
günlerce binlerce gözyaþý düþtü,
býraktýlar yorgunluktan
sýrtlarýndan çekirdek kabuklarýný dahi …
Ýlahi neydi sahi?
sabah erken kalkmak marifet miydi sanki
susmalýydý belki
hangi aðaçtan düþülmüþtü,
yahut karýncalar yer altýnda üþür müydü?
rüzgarlar ah o rüzgarlar
gelmediler
yel deðirmenleri saydýlar yerlerinde,
bir de biz insanlar
kirlettik ýþýltýlý kentleri, gönül ülkelerini
tükettik çokça yürekli çocuksu umutlarý...
aslýnda
þakýr þakýr bir yaðmur gülümsese
dayanamaz,
gülümser karýncalar ve sincaplar da
ve umutlar, kentler, gönüller
ve deðirmenler
ve ben
ve bilmediðim daha kimler
kopar bir gök gürültüsü sonra
ramak kalýr deli deli kahkahalara...
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.