Güz giyinen gül gibi, girersem düþlerine Sorma bana nasýlým, bilemem iki gözüm Kederli bu ömründen,yaralý yüreðimle Giderim sen üzülme, hoþçakal iki gözüm.
Yaþanan bu acýya, tahammül etme diye Ýçindeki hüznüne, boynunu bükme diye Gözlerinin haresiyle, iki çukur gamzene Kýrgýn gülüþlerimi, býraktým iki gözüm.
Bir gün sual edersen, nerde nasýlým diye Uzaklardan seslensen, her bahar geldiðinde Martýlarýn sustuðu, balýkçý sahilinde Yorgun mehtap misali, doðamam iki gözüm.
Bir rüzgar hýçkýrýrsa, gönül yamaçlarýnda Gözü yaþlý þarkýlar, dolar kulaklarýna Merak edip ararsan, gurbet akþamlarýnda Yýldýz gibi gecene, dolamam iki gözüm.
Yazdýðýn þiirlere, bir gün beni sorarsan Çizdiðin resimlerde, eðer beni ararsan Yaktýðýn ezgilerde, ismimi sayýklarsan Sevgi dolu yüreðini, saramam iki gözüm.
Kapanýrsa gözlerim, bir gün solarsa yüzüm Maziyi düþünüp te, aðlama gönül sözüm Ömrüm nihayetinde, soluyor bak can özüm Hayat böyle neylersin, boþver be iki gözüm.
Geçip giden günlerde, sende unutacaksýn Yeni yeni gözlerde, aþký arayacaksýn Yine gönüller yakýp, yine aðlayacaksýn Mutluluklar dilerim, yürekten iki gözüm.
Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.