artýk ne sor ne de ara beni çoktan unuttum maziye gömdüm seni hiç bir þey olmayacak eskisi gibi sen de anlatýrsýn bir gün benimle olan hikayeni
ne hayallerim vardý bilseydin seninle denedim kaç kere olmadý bilki yeminle öðrendim yaþamayý da sensizken derdimle üç günlük ömrümde kaldým kendi kendimle
olmaz olsun böyle sevgi diyorum dilim söylese de kalbim demiyor biliyorum yaþadýklarýmýz çocukça þeyler zor da olsa gülüyorum unuttum desen de beni hala seviyorum seni
arkana bile bakmadan giderken sen tek bir kelime bile konuþamadýk baka kaldým ardýndan gözlerindeki sýcaklýðý aradým çünkü yüreðimin derinliklerine hapsetmiþtim seni ama bulamadým buz daðýydý sanki inat ettim yokluðuna seni içimde yaþattým varlýðýnla içimde bana hiç acý vermedinki iþte böylesine ölümüne sevdim seni...
14.032013 Refik Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinsirke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.