Aðlarým gizli gizli gecenin sinesinde, Aðlarým sevdiðimle ayrýlmýþken yolumuz, Gözlerim söz dinlemez bu gurbet köþesinde, Biz bu yolda ne ilkiz,ne de garip bir sonuz.
Hep yeminli gölgeler seni getirmemeye, Yeminli umutlarým,bir daha dönmeyecek. Sordum ben binlerce kez:”Bunca azabým niye?” “Onsuz” dedi cevaplar,”gözlerin gülmeyecek.”
Zincire vurulmuþum,artýk hayat kapkara, Çýkmazlarýn yolunda bilerek yürüyorum. Ölüme sebebimdir,açtýðýn þu kör yara, Hayat sensizse eðer,ölümü diliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
müptelâ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.