Öyle çok þey bilmem ben.. Ellerini bilirim tutunca.. Öyle ki; yüreðime dokunur.. Anlarým, çýrpýnýr uçmak ister.. Göðüs kafesime vurunca.
Öyle çok þeyden anlamam ben.. Gözlerinden anlarým en derine bakýnca.. Hýrçýn denizlerimi dize getirir.. Gem vurur çýlgýn dalgalarýma limanýn.. Bir mavi düþte, yemyeþil fidaným.. Gözlerinde kaybolunca.. Kendime ulaþýrým..
Öyle çok þey anlatamam ben.. Dilim dönmez, cahil kýlýnýrým yanýnda.. Senin lehçen hangisi bilmem.. Sen konuþurum susunca.. Suskunluðumdan anla..
Öyle çok þey bekleme benden.. Ellerin, gözlerin ve dilin.. Ve seni var eden herþeyinin karþýlýðýnda ben; Sen diye yanan, haykýran, aðlayan. Meczup bir yüreðim.. O kadar..
Fikret ÝZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.