baþkalarýnýn olmaz dediði þeydir
yaþadýðýn hayat
amonyak kokulu masalarda mum vardýr
geceleri þairinden sökülmüþ ilhamlar gibi
kýyametlere tarih biçersin hep
daðýnýk saçlar daðýtýr
yol sorulmaz gözlerine gece
tanýdýk sýrlar eksilir
hepsi birden Roma’ya çýkmaz
ellerin bazen cenneti kanatýr
damarlarýn kadar uzakken ölüm sana
çýkamazsýn arka kapýdan
bu hayatý tekrar etmektir konuþmak
sayýklamaktýr iltifat
unutmadan
bunu idare eder zaman
oysa zamanýn hiç tükenme derdi olmadý
sonsuzken, her þey daha güzeldir
her leke sonrasý bir iz kalýr can ipinde
göremezsin
dersin ki cam kirli
nedense buzludur irade
ve nefis nefestir her dilde
yazýlanlar insanýn arasýnda kalmalý
aramýzda her þey
daha çok çözülmeyi bekleyen iðne oyasý
battýkça zevk veriyor
ayaklarýmýzý bastýðýmýz yer bu coðrafya
kandan daha canlý rengi yok yaþamanýn
bir kez olsun acýtmadan çalmalý