baharýmý kovmuþtun zamansýz
savrulup durdum yalancý mevsimlerde
hasret ateþinde yanmak senin kararýn
hazanýmdan beri
duygularýmýn sýcaðýnda küllere karýþtýn
hayallere yelken açtým
çaldým kapýný, açtýn mý gözlerini
benim baðrýma yabancý
sen söyle
nasýl bir þey meltem esintileri
her daim
hatýrana dalýnca dedim ki
uzun gecelerden olmalýydý yükün
nem ile çöken aðýrlýðýnda bir gök kuþaðý
bakýþlarýmla dokunduðum renk cümbüþüydün
vefa ruhumu okþadý bu sabah
göçmen kuþlarýn kanat sesleriyle
gözlerim kamaþtý yedi rengin ahenginde
anlýyor musun
damarlarýmda bir sýzý var inceden
zira
cemrelere selamda papatyalar
ve arýlarda
meyveleri gördüm kesik dallar aðlarken
yokla biraz kalbini
düþüncelerimin gelgitlerinde
çok yormuþtun beni
þimdi
hangi meçhuldesin kim bilir
keþke duyabilsen þu yanýk sesimi
11.03.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.