caddemizden geçerken hep
yüzün güleçti ama
aheste adýmlarýn
kalbinin yorgunluðunu ele veriyordu
bu sabah
telefonla uyandým erkenden
duydum ki
henüz güneþ doðmadan
gözlerini yummuþsun ebediyen
seher vakti
avlu kapýnýzdan girince içeriye
aðýtlarý dinledim bülbül avazýndan
hazanda yaprak misali
sen de kurudun öyle mi
ve ben
iþte biraz daha eksildim yeniden
hani var ya
inanç olmasa
katlanmak çok zor böyle acýlara
tüm sevenlerinin bakýþlarý toprakta
vedan ile
fani dünyayý hatýrlattýn dostlarýna
þimdi
yedi rengin solduðu yönde yastýðýn
ýslak yorganýnda
kabe’ye dönük kefende gizli baðrýn
nur içinde yat
var oldukça nefesim, dilimdeki duadasýn
10.03.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.