Düþerken o cemreler, yemyeþil baharlara Yeþeren her yaprakta,canlanýr hatýralar Kapýlýnca zamanýn, acýmasýz çarkýna Yüreðim hazan olur, içimde fýrtýnalar.
Yüzümde güz güneþi, içimde hüzün karam Günlerce tek baþýma, cehennem oldu dünyam Bin parçaya bölündü, kanadý derin yaram Her gün baþka çaðladý, ah etti hep duygular.
Gözden sel olur akar, köþede kalmýþ yýllar Ne kadar gizlesem de, þahit ýslak sokaklar Baharýmý kuþattý, karardý hep bulutlar Gök sanki yere indi, soldu gitti yýldýzlar.
Geçip giden ömürde, bu benim sonbaharým Rengini kimse bilmez, yanar döner efkarým Bahtýma düþen hasret, aðardý bak saçlarým Bin yaðmurlu gecede, dile geldi isyanlar.
Gökler gazaba gelmiþ, her zerre kurþun gibi Hüzünler fýþkýrýyor topraktan otlar gibi Kurt , kuþ kaçmýþ inine, sanki toz boran gibi Gönlüme hayal oldu, leylak rengi baharlar.
Bütün beyaz geceler, soðuktu ve alýngan Kor renginde rüyalar, deðildi hiç sýradan Ellerim hep semada, diledim yüce haktan Uykusuz sabahlara, þahitti hep dualar.
Hüzünler damla damla, hep yüreklere yaðar Arzular alevlenir, kor kor ateþle yakar Sular deli aksa da, elbet yolunda çaðlar Þiir þiir geliyor, umut dolu yarýnlar.
Geceleri gündüze, bir gün Yüksel de baðlar !!
Yüksel Beyocaktan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.