Akmayan Yalnızlık Şiirleri

akdeniz sabahlarý düðümleniyor boðazýmda
yataðýmdan hemen doðrulunca görecekmiþ gibiyim
saçlarýnýn hasretimi bunaltýþýný...

ilk eylülümü anýmsamýyorum
ikincisini üçüncüsünü dördüncüsünü de
son eylülüm sensiz...

yaþlý bir aðacýn toprak tutkusu sanki bu
sesine en yakýn yerde durma isteðim
uzun uzun bakmaya cesaretim yokken yüzüne...

hep uykularýmda konuþuyorsun aðlamalarýmla
bir kezcik de yanýmdayken konuþ
uzak bir güne gülerek uyanmayý öðret umuduma...

eski sokaðýmdayken bilmiyordum karþýlaþacaðýmýzý
eski sokaðýmda yürümek zamaný kandýrmak gibiydi
karþýlaþtýk birgün...eski sokaðým hâlâ eski...

annemli babamlý yýllarda da sensizdim
serçeler benden olgun böcekler daha sessiz
þimdiyse deðiþen ben deðilim sensizliðim...

kýþ nasýl gelirdi kapýmýza
sandýklar açýlýr yerler serilirdi
düþ kurmaya hazýrlanýrdým yorgun sularda...

herþey olaðan akýþýndaydý
karþý balkonda yine hasta adam yaz yanýk tenli
akmayan bir yalnýzlýktý ömürlerimizde...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: