Piç

annem çaðýrýyor sanýyorum
bu senfoniyi dinlerken
sitemli bu seslerle aðlýyor düþ yazlarým
geriye dönüp düzeltemiyorum
anýmla artýyor acým da
seviyorum çaykovski’yi...

o gün bilsen özlediðim eskide
nasýl yeni bir sevdayý sunacaðým
ikimizin dýþýnda
ikimizden bambaþka
ama sýrf ikimize bir hayatý...

sende öyle özgürüm ki
düþler kýskanmasýn diye
gözlerim kapalý öpeceðim
varlýðýný...

nefesinle koþuyor bulutlar üzerimde
kalbim gözkýrpýþýnla
seninle dünyadan dünyalý
zamandan zamansýzým aþkým...

yaðmuru hiç kullanmadým bugüne kadar
düþlerimde
bulutlarsa her yanýmda
bir yaðsa
bir açýlsa ortalýk
uzak noktalara takýlsam
sen sansam
yanýlsam
yaðmur beni hiç kullanmasa...

mevsimsiz yürüyorum
sabit bir yeri yok bakýþýmýn
sahiplendiðim bir aðaç altý
kafamý kaldýrýp güldüðüm
bir balkon özeti
bir sevdiðim belli...

iz sürdüm sanki gönlümce
ve sanki takip edildim soluk soluða
ömrümce...
yorucu bu gönül
ve ömür birlikteliðinden
piç bir yalnýzlýk doðdu...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: