Dışarıda yağmur, ben kafka karışık.
kırrıko
Dışarıda yağmur, ben kafka karışık.
Mektup yazsam diyorum
Kafka oturur içime…
aksümeller dahilinde
Dýþarýda yaðmur, ben kafka karýþýk.
Ýçimdeki fransayý biliyorum
Ama gitmiþliðim yok
Aðýrlýðýmýz, yüreðimizde taþýnan mektuplardý
Mektup yazsam diyorum, sokaklar cenaze taþýr
Sonra taþýnmaz hiçbir þey –içinde – veya dýþýnda.
Ayaklarým yere bassa
Kuþlarý kýskanýrým bu kez
Yüreðime inen rötarlý uçak sonrasý…
türbülans’a inat
Üç vakitli sevebiliyoruz
Bunu beþe çýkarsak, belki’de tamamen baðlý kalabilirdik kendimize
Herkesin günahý, çalýnmýþ zaman dilimi kadar
Yaþam, yollar gibi saçlarýmýzý da uzatýrdý belki...
Ayný yöne taranmýþ olsaydýk
Kafamýzdakiler
çýlgýn bir atýn kýrýlmýþ bacaðý
kar ile karýþýk gibi görünse’de,
düzene oturmuþ bir soba kenarýnda
Hangi kentin manzarasý bu böyle?
Hiç bilmiyorum
Çocuk, akþam olur eve dönerdi
Bulutlar’da öyle
Ölüm orucuna giren yýldýzlar belirirdi
Öylesine cýlýz.
Bizim gökyüzümüz hep böyleydi
Büyüdük,
günün tam orta yerinde akþam olduk
uykumuz çalýndý
bohçasýna, tüm geçmiþi doldurarak evden kaçtý mutluluk
gitmek ve kalmak arasýnda sýkýþmýþtý, eksikliðimiz
birazda, fazlalýðýmýz
vicdanýmýza tecavüz ettiler...
utanca boðdular, her aný
sesimiz kirlendi.
Aðzýndan kaçýrmak istiyor insan kendini
kendi dýþýndakilere itiraf sayýlýr
Kahretsin, bütün yalanlar önceden söylenmiþ
Asýl önemi oluþturan, Aklýný kaçýrmak olur
Altý milyar insan neden yaþýyor?
Küsurda kalanlarý düþünmüyorum hiç
Kutusuna ters konulmuþ ucu yanýk kibrit çöpü gibiler…
Herkesin bir hayatý var
Beklentisiz, hikayesinin sonunu merak eder gibi
Yerinde olmak istenilemez, hiç kimsenin,
ömür mü yeter buna.
Tüm insanlýk acýlarýný tam olarak fark ettiðinde, toplu intihar yaþanacak.
günahýn ne olduðunu düþünülmeden.
Þairin dediði gibi “benden hikayesi.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.