Sevebilecek insan sayýsý diyorum, parmaklarým kopuyor. saçlarýma anlam yüklemeye çalýþtým 30′a dayandýlar ama iyiler. sadece bu kadar, iyiler. cevapsýz sorularý seviyorum, daha cesaretli duruyorlar. allah seni inandýrsýn, cesaret bir gün çýksýn kendini anlatsýn istiyorum. belki diyorum, biz onu yanlýþ tanýmýþýz, tanýyalým istiyorum. her gecenin ardýnda, uykusuz sanrýlar var. koca dünyayý itiyorsun ayaklarýnla bir an, sonrasý uyuyor numarasý yapmak oluyor. pek yeri yok bu durumun yastýkta. herkes kendince, kendi kadar yaþayabiliyor çokça þeyi. diyorum ki baba, ölüme sorsan -yaþamak nedir senin dilinde? – cevabý ne olur bunun. nereden baksak, oradan anlatýyor kendini her þey. bazen kendimi, adýný unutmuþ bir sokak gibi hissediyorum. geri gelmemek üzere gidenlerin sesleri yankýlanýyor bir evin içinden. þimdi ben en çok neye sýðýnýyorum, hiç bilmiyorum. kalbim diyorum, acýdan çatlýyor çoðu zaman. çocuklar, ölümden korkuyorlar. sevdikleri bunu bildikleri halde ölüyorlar. iþte bu çok daha acý baba Sosyal Medyada Paylaşın:
kırrıko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.