HER MEVSİM

Yaþadýðým zamanlý*zamansýz hayatým,
Bütün gönül kapýlarýnýn açýldýðý,
Uðruna bütün azaplarýn çekildiði bir filimdi.

Bir sevdaydý içime seni oturttuðum;
’Sen sevdalým kalacaksýn...’
Atýp tuttu baþýma,
Bu aþký zaman hasýrlý þapkasýný ören þeytan.
’Ölümüne sürsün gizli sevdan..."
Bencilliðim, çaresizliðim cümle baðýþlanmaz günahým...

Bayrak açtým insanlarýn adaletsizliðine karþý.
Aldým baþýmý kaçtým.
Ey büyücüler, ey rezillik,
Acýlarýmýn sefaleti, bahtsýzlýk, ey nefret,
Doðruluk hazinem gerçek sahibine emanet.
Azmettim, söndürdüm gecemde
Karanlýðý insanlýk adýna her ne varsa...

Bir yýrtýcý canavar gibi atýldým
Üzerlerine boðayým diye...
Düþmanlara seslendim,
Askerlerim ölürken,
Mavzerlerin kabzalarýný tutmasýnlar...
Seslendim çok konuþanlara,
Týkansýnlar istedim, kan içinde,
Sussunlar, tutsunlar nefesleri içinde...

Düþmaný dost bildiðim musibeti.
Gýrtlaðýma kadar battým pisliðe.
Cürmün ateþinde yandým.
Delirdim, yok ettim kendimi;
Bana baharýn getirdiði mutluluk bir budala yemiþti...
Derken, bir de baktým ki aðlamak üzereyim;
Aklýma eski günlerin anahtarlarýný aramak geldi.
Dedim, belki de yeniden güçlenirim.
Hayýrmýþ meðer o açýlan kapý,
Anlaþýldý ben bir gerçekleþmeyen düþteyim...

Ah canýma yetti arttý, dayanamýyorum.
Ah þeytan, ne olur daha bir acýyarak bakýver de
Benden yana yanlýþ giden yolda suçlular dursun,
Sen ki cezanýn yokluðuna vurgunsun...
Senin için kopardým lanetli hayat defterimden
Bu þuhursuzca yaþadýðým mevsimin yapraklarýný...


Sosyal Medyada Paylaşın: