Üfleseydim Yüreğine Yaşatabilir miydim Seni Annem

’’ Ve bir çocuðun hüznüne kazýnýyor gülüþlerimizin paramparçalýðý, Hayat çocuklarý büyüterek üzen bir masaldý.’’

Yaralý bir kuþun kanat çýrpýþý gibiydi
Elimi son tutuþun
Ýçimde binlerce cam kýrýðý
Yüreðim kanýyor ANNEM
Kulaðýmda kýyamet uðultusu
Soluðum kesiliyor ANNEM
Hele o son bakýþýn
Gözümün önünden gitmiyor
Aðlama!
Gözünden akan her damla yaþa
Kurban olurum ANNEM
Seni kaybetmekten öyle korkuyorum ki
Düþüncesi bile titretiyor yüreðimi
Sen olmadan yaþayamam
Sensiz geçen bir gün bile
Yaralar yüreðimi, acýtýr canýmý
Sensiz ölürüm ben ANNEM
Gözlerin benim gökyüzümdü
Binlerce yýldýz parlardý içinde
Gülüþlerim son bakýþýnda dondu ANNEM
Gidiþin göz yaþý olup aktý
Yüreðim ýslandý
Yokluðun sudan çýkmýþ balýða çevirdi beni ANNEM
Çaresizlik diye bir þey varmýþ yaþamda
Ben bunu yeni öðreniyorum
Kim aldý yýldýzlarýmý?
Her yer neden karanlýk?
Yüreðimden akan yaðmurlar ne zaman duracak?
Tanrý, hayata baþlangýcým da sunmuþtu seni bana
Gözlerimi ilk açtýðým da
Mavi bir çift göz bana bakýyordu
Sinenden burnuma masumiyet kokuyordu
Sevdiðim tek koku oydu ANNEM
Ve þimdi tanrý seni almak istiyor benden
Ben hayatta hiç bir þeyimi kaybetmedim
Çünkü her þeyim sendin
Eðer ömrünü uzatacaðýný bilseydim
Son nefesimi yüreðine üflerdim...
Sosyal Medyada Paylaşın: