"küfr-ü yalnızlık

ö n c e
okuduðun bir ileti yankýlanýr kulaklarýnda…
s o n r a
kalp sýðmaz göðsüne..


buðulanýr gözlerin
titrer ellerin
hissetmesin ilk önce…


etrafýnda bir süre yabancýlaþýr s-esler…
yutkunum bile yabancýl kalýr
boðazýnýn derinliklerinde…

duramazsýn kapalý bir yerde
gökyüzü kadar özgür olmak istersin
kimsenin duyamayacaðý
o evrenselleþtirilmiþ müziði hapsedersin kulaklarýna


hýzlanýr adýmlarýn
h ý z l a n ý r …
bir kaçýþ yolu ararmýþ gibi…
sanki kalabalýkta boðuluyormuþsun gibi…
uzaklaþmak istersin
ona benzettiðin sahte kalabalýktan
ve uzaklaþýrsýn…


koþarsýn aldýrmadan kimseye
duymadan gürültüleri
daralýr nefesin
d a r a l ý r . . .

k ü f r ed e r s i n
her þeye, herkese
anlamlý anlamsýz her þeye
k ü f r e de r s i n !
duymaz kimse seni
karanlýk çökmüþ sokakta
bilmez hiç kimse !


k ü f r e d er s i n
b a ð ý r ý r s ý n !


ve sesin duyabildiðin kadardýr sadece
ve o hiç gitmeyecek olan k-adýn...
o hiç bitmeyecek olan aþk...
son(ba)har yapraðý gibi…
baþka rüzgârlara b-aþka yapraklar e-ser..
ve sen…


ne gözyaþýn diner boþ kalmýþ kadehlerde…
ne sessizliðin …
ne yalnýzlýk býrakýr elini artýk…
ve bomboþ sahte kahkahalar…


yaþadýðýn aþk ölmüþ bir bedenden…
seni seviyorum tümcesi beklemek kadar imkânsýz
i m k â n – sý z l a r …

gözyaþý olur gözlerinde
boðuk bir ses
b e k l e y i þ
kalabalýklar içinde…

Sosyal Medyada Paylaşın: