Mevsimsiz Serçe
Her sabah karanlýk bir serçe
Güneþi özlüyor penceremde.
Bu mahallede ilk uyanan bensem,
Bil ki seni düþlemenin vakti yok.
Mesela, nazlý bir akþamüstü
Bulutlar batar, güneþten çok.
Çünkü bulutlar, yaðmur biriktirmiþtir
Kurumuþ gözlerine sevdalý topraðýn
Bir damlasý ulaþamasa, kahrýndan daðýlýr bulut
Ben çatlamýþ topraktan beter, özlerim seni.
Mesela, sobasý tüter kýþ ayazýnýn
Ayaklarý ýslanmýþ bir baba döner evine
Babalar üþür, evlattan çok.
Çünkü onlar, keyfini býrakmýþtýr kapý eþiðine
Doyurmak için gözünü, acýkmýþ bir sofranýn.
Ev soðuksa, kahrýndan utanýr baba
Ben iþi gücü býrakýr, seni düþünürüm.
Zamansýz bir doðum gibi, bölersin uykumu
Seni düþünmenin vakti yok
Mesela, berrak bir ýrmak kenarýnda çiçek açar
Gamsýz baharlarda cilveli rüzgar, yanaðýmý okþar
Þöyle bir uzanýp, nafile yýllara papatyalardan sitem yapmak
Þöyle içine çekip sümbül kokusunu, kuru dallara nispet yapmak varken
Ben sýrtýma yükleyip seni, düþünürüm.
Mevsimler senden çabuk gelir geçer
Seni beklemenin eri geçi yok
Benim senden geçeceðim yok
Bu mahallede bana gülüp geçiyor herkes
Her sabah penceremde karanlýk bir serçe
Ve her bekleyenin beklediði gelmez bir gün
Küsünce bükülen boynuna özrümü dolayana dek
Ben seni düþünürken, serçe güneþi özleyecek
Ve fark etmeyecek nerede olduðun, kimi sevdiðin
Adýný söyleyemeden uyanacaksam bundan böyle
Adýný sabýrlý serçenin kanatlarýna vereceðim,
Güneþin kýymetini herkesten çok bilecek
Ve ilk uyanan sen olacaksýn bu mahallede, penceremden süzülürken
Mesela ile baþlamaz hiçbir paragraf
Seni andýrmaz hiçbir misal ve serçeler ölürler elbet
Bu þiiri sana yazmadým ben, seni düþünmenin tarifi yok.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.