Beni en iyi karım tanır...

"Beni en iyi karým tanýr
Akþam yalnýzlýðýmý,"

Tut elimden, oturt beni þu masaya
önüme bir çatal koy, bir de kaþýk
perdeler beyaz beyaz dursunlar öyle, aferin!
radyoyu aç, bir kadýn þarký söylesin aðlayarak , aferin!
býrak o mavi duvarlarý,
kapýlarý da býrak,
býrak dökülüversin boyalarý,
çok yoruldum bugün yine yaþamaktan
býrak yýl bindokuzyüzseksensekiz olsun,
aferin!

Benden biraz al,
Sonra biraz kendinden ver bana,
Ellerinle düzelt içimin boþluklarýný
senin bir boþluðu doldurman yok mu?
o bütün boþluklarýn arasýnda,
çýplak ayak yürümen,
bir þeyler oluyor bir yerlerde sen öyle yürüyünce,
biliyorum,
Tanrý’nýn bir güzelliði yeniden yaratmasý gibi
yani, kafiyeli bir þeyler
durma nolur, durma yürü!
çok yoruldum bugün yine yaþamaktan
ceketimi çýkar, asýver þuraya
sonra bir dilim ekmek uzat,
kitaplar kitaplýkta dursun öyle, aferin!
býrak o saati, ondokuzotuziki olsun biraz daha,
aferin!

seni bulmaya koþuyorum hergün yeniden
bulmaya diyorum…
demek ki içimin saklý yerlerindensin
böylece varlýðýn kadife çiçeklerden bir bahçe oluyor
soyunup uzanýyorum,
seni dinlemek, elini una batýrmak gibi
çok eksildim bugün yine yaþamaktan
beni al, tamamla beni.

Sosyal Medyada Paylaşın: