Suratýmý yaktý önce sabah güneþi
sonra, öðlen rüzgarý çarptý
kýsmi bir yorgunluk çöktü ruh sesime
parmaklarýma baktým
üç dört saniye de aynada gözlerime
yaþýmý sordu biri
seneler sonra ilk defa otuz dört dedim
ilk defa itiraf ettim güne eyildiðimi
ve bugün anladým
zeytin çekirdekleri neden yerdeydi
kargalarsa neden tepemde
onlarýn saçaðýnýn altýndaydým sessizce