KÂBUSLAR VADİSİ

zaman nefes nefese soluklanýrken
gecenin sýfýr üç menzilinde,
yorgun düþtü yüreðim kâbuslar vadisinde;
kargalarýn elinde tutsak idi bülbüller,
ve ökseliydi kartallar
kan emen kümeslerde.
kanattý da bu tablo rûhumun hicrânýný,
hüsrana has karmaþýk renklerle
leyl’in kirpiklerine kerhen asýyorum
tedirgin kaygýlarýmý…

hüsranlar girdabýnda çalkalanýyor ruhum
her an yeni bir ses
ve yeni bir nefes her an,
dökülüyorum peþ peþe
nem’in ecel olduðu yerlere özenerek,
gam cenderesinde.
içime kapanarak çekiyorum
mahrem sancýlarýmý,
baldýran zehri tadýnda yudumluyorum
onulmaz duygularýmý…

kargaþa kara bir baht gibi
geziniyor içimde;
sükûn nedir bilmez çýlgýn dalgalar
sadist iþtahlarla örseliyor kýyýlarýmý,
seyre dalýyorum telaþ içinde;
serseri gelgitlere tutsak
deniz yýldýzlarýmý.
bir damla huzur için sýðýndýðým limanlar,
kasýrga doðuruyor en hýrçýnýndan
kýrýyor çaresizlik kolumu, kanadýmý…

sinsi bir ihanet semiriyor içimde,
içim içimi yiyerek besleniyor.
kar yaðýyor düþlerime
bir bahar mevsiminde,
kara yüzlü bulutlar kuþatýyor
umut ufuklarýmý;
en onulmaz zamanlarda
en sinsi vurgunlarý yiyorum “can özüm” den,
sabrýn damarlarýndan damýtarak
emziriyorum sancýlarýmý…

tutkularla ayartýp muhabbet kendisini,
bir þehvet bataðýnda kaybeder izlerini.
terke kalkar yürekler
tahammül yokuþunda
insanlýðýn yüz aký
sevgi’nin siperini.
tedirgindir bu yüzden yüreðim,
kutsal emanet bilerek aþk aðrýlarýmý,
nadasa býrakýyorum artýk
gem almaz, deliþmen duygularýmý…

huzur yitik hazinemdir þimdi,
endiþeler heyelandýr içimde,
cinnete ramak kalmýþ
bir hayatýn kýyýsýnda
sýrnaþýk çaresizlik kurcalýyor aklýmý,
çýldýrmanýn sayhâsý aðmadan üzerime,
yûsuf’ça bir duruþla
teslim edip kalbimi sevginin sahibine
hücresine çekilip bu gönül zindanýmýn
beklemek istiyorum kýyâmet sabâhýmý…

Sosyal Medyada Paylaşın: