NE SANA SEVDAM BİTER, NE BU YORGUN HECELER

Ey gönül sarayýmýn Efendisi, Ulusu!
Sana sevda büyüttüm yüreðimin dolusu
Ýste, þahidim olsun, kurtlar, kuþlar,böcekler,
Ve de geceler boyu gözlerimden akan su

Gökyüzünde süzülen turnanýn katarýnda
Sevdan ile kavrulan Rabia’nýn arýnda
Seni buldum sevgili, canýmda canan diye
Gözüm yok dünyalýðýn kârýnda, zararýnda

Gördüðü her zerrede seni görür gözlerim
Senden gayrý sevgili ne arar, ne özlerim
Olsa da sana gelen yollar taþlý, dikenli
Sonunda vuslat varsa, sürünür, tökezlerim

En zehirli günümü seninle bal eylerim
Sende gördüm vefayý kýrýlmaz dal eylerim
Eþiðine yüz sürdüm, iste kölen olayým
Özenir, gýpta eder, Yunusça hal eylerim

Dara düþsem, inlesem, hýçkýrsam zaman zaman
Dert boyumu aþsa da demedim, demem " Aman!"
Sanma sitemim vardýr, sanma isyan eylerim
Hep sen oldun, yine sen, sýðýndýðým tek liman

Her gün bir adým daha geliyorum yanýna
Rahmetini bol eyle bu fakirin canýna,
Ocaðýna düþmüþüm çarnaçar kapýndayým
Beni görmezden gelmek yakýþýr mý þanýna?

Karartma yüreðimi, yine sil, yine akla
Daldýr Rahmet deryana, merhametinde sakla
Ne kör et gözlerimi, ne yüreðimi nankör
Verdiðin nimetlerin sonu gelmez saymakla

Ne sana sevdam biter, ne bu yorgun heceler
Günlerim senle güzel senle dolu geceler
Sarýlmýþým sýmsýký rahmeti bol eline
Beþerî sevdalarla savrulurken niceler

Zübeyde GÖKBULUT(gelin)
EKÝM/ 2012 / Kýrþehir

Sosyal Medyada Paylaşın: